Pokhara

Woensdag 8 oktober 2008
Y en ik doen geen oog dicht. We babbelen wat. Tegen de ochtend vallen we dan toch in slaap en dan is om 5u45 opstaan wel een beetje vroeg. Ons ontbijt wordt snel geserveerd en om 7u arriveren onze 11 dragers die onze rugzakken tijdens de trek zullen dragen. Een grote bus, de bagage erin, de dragers en gidsen achteraan en wij vooraan. Nou nou. Hup daar gaan we richting Pohkara. eens het gevaarte zich uit de nauwe straatjes heeft kunnen murwen. The highway to hell op. Snelwegen zijn hier gewoon namen voor geasfalteerde wegen die bepaalde steden rechtstreeks met mekaar verbinden, maar het gaat allesbehalve snel. Reizne is genieten. En genieten doen we vollop. Adembenemend uitzicht eens we de heuvels rond Kathmandu bereiken en de diverse gebouwen en wijken zien. En al die bedrijvigheid. Veel brommertjes, veel handelaars, schoolkinderen, ambachtslui die druk bezig zijn, oude kijkende mensjes, ook dieren slachten gebeurt gewoon langs de straat. Veel armoedige bouwsels zien we ook.
De staat van de weg valt mee. We stoppen in een bloedheet prachtig wegrestaurant langs de baan. Heerlijk eten. Een buffet. Chomwie en Dal Bath. En pikante dinges. Allez; bloedhete dingens. I like it hot.

Ook in Pokhara is het bloedheet. De ‘riviera’ de laan langs het Pewa meer is een boulevard van hotels, winkeltjes, bars en restaurants. Honderden westerse toeristen ook. We logeren in het Snowland Hotel. Het ziet er goed uit, maar de kamers variëren blijkbaar nogal van kwaliteit. Nu is het 14u45. Straks even met de groep het stad in. We tsjolen gewoon wat, in feite heben we al rap dor dat de nepalese stad zich ver naar het noorden bevindt en we hier enkel in de toeristische wijk zitten. Veel van de bars en restaurants hebben bovendien een schitterend uitzicht in hun tuin op het Pewa (fewa) meer. prachtig. De Himalaya zien we helaas niet van de opzettende wolken. Tijd om er ene te pakken: een heerlijke fruitmilkshake en onnozel te done emt Bim onze Nepasese gidsleiders (met Indisch uiterlijk).

We heben wat dode momenten tot etenstijd. Het ontbijt voor morgenochtend mogen we ook al bestellen. en opeens barst een noodweer lost: bliksems regens en donderslagen. Allez how 😉

Enkele groepsleden hebben een voorstel om te gaan eten. “Moondance”. Hupsakee. Heel druk., lang wachten, maar mijn pizza bolognaise smaakt voortreffelijk. Gezellige boel. We hebben ook weer ettelijke roepies teveel betaald, maar malen er niet om. Discussie met de westerse ober is van geen nut. We gaan ons uitleven in de Busy Bee, een rockcafé dat propvol zit. Een plaatselijk groepje spelet er covers van Dire Straits, Deep Purple, AC/DC, Metallica, Nirvana en vele andere… Je kunt er ook poolen, maar na twee spelletjes is al 23u30 en lijkt het café te sluiten: overheidsmaatregel. De jaren dat het nachtleven in Nepal berucht was is blijbkaar ook gedaan met de communisten. In Kathmandu stopte het gebonk van disco’s al om 23u. Het internet is gelukkgi redelijk snel. Rond 24u30 in mijn nest.