Landruk – Chomrong – Hot Springs – Deurali

17 oktober 2008

Het is vroeg dag: 6u30. Goed geslapen. Dit keer een apple pancake als ontbijt en dan hupsakee, weer op weg. Klimmen in het bos. Jawaddedatte. Een welkome pauze in het zonnige Sinuwa (2350m). Y en ik zijn voorop, we komen ook weer de nepalese meisjes tegen die je in een post hieronder op de foto zag. De groep neemt echter een break in een lodge verderop. Cold Lemon drink. Lemon juice met spuit of platwater. Enorm verfrissend!
Na de pauze gaat het steil afwaarts in de hitte, de groep raakt verspreid en dan een honderdenmeters hoge muur van trappen, steil naar omhoog. We zijn weer in Chomrong…Y en ik lopen omhoog, maar hij is een loper en ik moet hem laten gaan…na enkele minuten moet ik halt houden want mijn benen kunnen niet meer en ik heb geen adem meer. Er zijn nog toeristen die tegen de trappen plakken…ik moet temporiseren en slepe me letterlijk naar boven, handen en voeten…ik heb het niet getimed hoe snel ik boven was ik schat een groot half uur tot een 45 minuten. Ik heb een 6-tal minuten achterstand op Y.
De rest doet er anderhalf uur over.
Het is frappant hoe we een bende jonge schoolkinderen boven zien komen alsof het niets is.
Als iedereen uitgeblazen is dalen we weer een stuk af naar de Lodge Hot Spring. Beneden aan de rivier zijn er warmwaterbronnen. Daar moeten we naartoe. het is wel 20 minuten dalen en dubbel zo lang terugkeren. Dat schrikt velen af. We installeren ons eerst in een gammele kamer met uitzicht op de groene vallei. Het is langer dan 20 minuten dalen door het bos en we voelen onze benen nu al niet meer.
Er zit heel wt volk aan de bronnen, waar je bij de ingang iets kunt droppen in een box voro het onderhoud en service. Heerlijk warm…verschillende dragers zijn zich aan het wassen in hun warm water bron zijnde twee buizen met warm water uit de bergen in een plas. En zepen dat ze doen. Wij weken tussen de toeristen die we al eerder op onze route hadden tegengekomen de laatste dagen.
Zalig. We raken helemaal verrimpeld. De badkuip is aangelegd, en enkele meters verer dondert de ijskoude bergrivier naar beneden. R en Y wgen zich op de rotsen en nemen een ijskoude duik…ik wil ook maar ik durf er toch niet in, een koude spetterdouche van de anderen volstaat al om mijn adem te doen stokken, ik ga terug naar de warmwaterbaden.

Na een uurtje gaan we weer de berg op. Het gaan moeizaam en we zweten ons weer te pletter. Maar het deed echt deugd. We zitten in een kring te babbelen en te drinken. De menu lijkt hier al een stuk beter dan in het hooggebergte. We proberen de springroll. Heel heel heel lekker en ’t is eens iets anders dan rijst en pasta. Sommigen bestellen nog de appeltaart die vers gemaakt wordt. Blijkt overheerlijk te zijn, de dame die de lodge uitbaat krijgt dan ook enorm veel lof. Ondertussen vergapen we ons aan de tientallen soorten nachtvlinders die rond onze oren vliegen en op de muren zitten.
Het is na 21u als we gaan slapen en dat voelen we. De dragers slapen onder ons en ze houden enorm veel lawaai. ’s nachts is er zelfs slaande ruzie tussen een meisje en een jongen. Heftig.

18 oktober 2008

Na een goed ontbijt gaan we rond 8u op weg naar Landruk. We steken enkele mooie hangbruggen over. De vegetatie is hier weer een stuk dichter en groener, naarmate we de landbouwterrassen naderen. Prachtige landschappen, kleine dorpjes. In Landruk pauzeren we in een veld bij een soort restaurant. Heet.
In New Bridge, waar we even passeren om te drinken, zien we zelfs gevangen vis, dus in die stormende bergrivier zwemt vis? dat moet dan wel een soort forel zijn die stroomopwaarts kan springen/zwemmen.
Daarna is het nog een eind naar Deurali…door velden en bossen…op en af…laten we de witte pieken in de verte achter ons.
Verdikke, Deurali ligt volgens de dragers op een heuvelkam, maar niet ver meer, verzekeren ze ons telkens maar opnieuw…puffen!!
Ondertussen is het al zo dat we te sterk afkoelen als we stilstaan.
Eindelijk arriveren we. De mensen zijn er erg vriendelijk en er zijn zelfs lays chips te koop. We naderen echt al de bewoonde wereld.
De kamertjes zijn echter abominabel slecht.
Na enkele wissels worden ene deel in de kelder te slapen gelegd (bij een koe!!!) en ik vlieg in een klein kot maar een transofrmator staat en waar er pattatten onder een plank liggen dat dienst doet als bed! Ik vraag wel een “propere” matras…ik kan me verdikke niet eens lang uit leggen. en ik moet het hok open zetten als ik iets uit mijn bagage wil halen. Proper is dat…ook hier is het een emmer warm water kopen om je te wassen maar het opwarmen van het water duurt enorm lang, is niet eco en dus wassen we ons maar weer even niet.
We gaan kijken naar de zonsondergang.

Maar op onze vraag is er ’s avonds zelfs kip…Bim wil aan ons tegemoet komen, eerder kregen we al frieten…
Aangezien we mensen zelf amper vlees eten, klagen we dus niet dat de kip in feite echt niet lekker klaargemaakt is, we krijgen elk een brok met botjes in onze soep. We eten het met smaak op. Bim zorgde weer voor frietjes ook en voor popcorn bij het aperitief. Hij is zeer begaan met onze groep al worden hem hier en daar wat foute beslissingen verweten in zijn eigen belang. En er wordt ook wat gepraat over de afrekeningen die soms/nooit kloppen. Na iedere maaltijd moest je immers afrekenen bij Bim voor je eten en drank gekookt drinkwater en eventueel douche of verwarming die je verbruikte in de lodges.
We geven onze dragers ook een fikse fooi en ook Bim krijgt een deel. Wij krijgen een taart waarop Robin, de jongste co-gids iets schreef met een datum in de toekomst. Nepal heeft een ander tijdrekening.
De fooi bedraagt 40 euro pp.
Er wordt weer veel gezongen en gedanst. Dat het dit keer bijna 22u is wanneer we gaan slapen zegt genoeg.

Annapurna Trek – Chomrong – Himalaya Lodge – Machhapucchare Basecamp

12 oktober 2008

Het is een schitterend ochtend. De Zon schijnt vollop. Zoals afgesproken doen we het rustig aan. Het is erg warm in de zon. We ontbijten buiten en vertrekken rond 9u30. Na een trage afdaling in de vallei beginnen de trappen weer, maar eerst een stop.We zijn in de laatste lodge waar er flessen water te koop zijn, maar er zijn er niet genoeg, dus wordt iemand terug gestuurd om daar water vor ons te gaan kopen. Zotjes. Een half uur later is de man terug. Even zotjes. Nu kunnen we eindelijk weer op weg naar onze bestemming. We lunchen waar er elektriciteit is en ik steek de batterij van mijn camera in een stekker buiten.
Een half uurtje later zitten we aan de rand van Chomrong op 2040m met zicht op de bergtoppen die af en toe vrijkomen uit de witte wolken. We logeren in de Elysium Lodge. Warme douche, lekker eten, drank, het koelt wel enorm snel af.

13 oktober 2008

We vertrekken rond 7u30. Ontbijt zoals altijd: ei, deegige pannekoeken gebakken in olie, iets anders wqat je denkt dat je binnenkrijgt en je de komende uren voldoende energie zal geven.
Het is een enorm lange en steile afdaling, niet te doen…(later moeten we deze enorme trappen op de terugweg omhoog klimmen, dat wisten we nu gelukkig niet) Mijn roommate en ik zitten ondertussen een lodge verder dan de anderen. Minstens een half uur voorop. Het is weer warm. We lunchen in Bamboo op 2340m.

Na de middag gaat het een stuk vlotter. Het bos zit vol krekels en overal hoor je ook het gedruis van geweldige rivieren die zich naar beneden storten. De paden zijn nu ook een stuk minder trappen. Het is enorm vochtig en hoe hoger, hoe frisser.
We komen aan in Dovan, maar na overleg gaan we door tot Himalaya Lodge.Bad choice. Het is koud, killig, de hokjes zijn ijskoud, vochtig en bieden enkel bscherming tegen de wind. het is 100 roepie voor een warme douche. Wat ik met plezier betaal en hete pisstraaltje doet deugd en tijdens het afdrogen ril ik alweer van de kou. Iedereen zit te bibberen in de eetzaal en dan zetten ze opeens een hevige bunenbrander onder de tafel: 70 roepies per persoon voor de “heating”…algauw is het ondertafel bloedheet, want er hangt een ijzeren plaat aan het tafelblad. het vuur sist grillig. we zitten op mekaar gepakt. Buiten is het slecht weer. Er komt een arrogante groep Fransen toe. Het eten trekt op niets. Stortbuien. Rond 21u willende dragers slapen en gaan wij dus noodgedwongen in onze hokjes. Warme slaapzak. brrr.
De dragers slapen gewoon op de banken en op de tafel die bedekt is met tapijten op en onder en tegen mekaar verstrengeld. Nepalese mannen lopen ook hand in hand en tonen veel meer lichamelijke affectie dan westerlingen. Het is wel even wennen en best grappig om zien af en toe als je ze hand in hand ziet zittenn teiwjl dat dus enkel vriendschap is.
Ik slaap vrij goed.

14 oktober 2008

Rond 6u is er wake-up call. Maar dat is blijkbaar voor de Fransen. KOud!
Ontbijt, ik probeer de muesli. Ik hoop dat er geen beestjes inzitten. Vers lijkt het in ieder geval niet. We stijgen ongeveer 200m in het eerste deel van de trip, redelijk traag. Na anderhalf uur komen we aan in de zone waar de zon al schijnt. Joepie. Algauw vliegen de kleren weer in onze rugzak. Mijn thermotruitje werkt wel goed.
De ijsbergen raken langzaamaan weer bedolven in de wolken. We komen aan op Macchapucchare Base Camp op 3700m. De laatste momenten had ik wat doorgetrokken. Buiten adem plof ik neer overschouw de machtige vallei en de toppen en wacht op de anderen.
We kunnen nog wat opwarmen in de zon, maar eht koelt alweer vlug af en het is verzamelen geblazen in de koude eetzaal.
Santos de jonge drager heeft nog steeds de sportschoenen van J. aan. Zijn all stars heeft hij weggesmeten wegens kapot. Het is neit te doen op welk schoeisel, soms gewooon slippers, die mannen 30 kg naar boven sleuren.
Enkele enkelingen kopen een emmer warm water om zich te wassen. Die kop laat ik aan mij voorbij gaan. Ook hier is het eten weer slecht. We spelen boonanza. Een bonenspel. het is gieren van het lachen. Ik heb evenwel de spelregels nog niet goed door en wordt afgetroefd door de anderen. We kunnen het spel niet beëindigen want de dragers willen slapen.